پل های دندانی - هزینه ها، انواع پل ها و خطرات

پل دندان یک درمان رایج، مقرون به صرفه، زمان سنجی و درمان کم خطر برای دندان های از دست رفته است. پل دندان به این صورت نامیده می شود زیرا به معنای واقعی کلمه شکاف ایجاد می شود وقتی که دندان از بین می رود. پل معمولی شامل یک یا چند دندان مصنوعی است که به نام pontics شناخته می شوند، که توسط دو تاج دندان، یا مفصل ها در محل قرار می گیرند. اگرچه دندان های جایگزین در پل ها می توانند از مواد مختلفی از جمله آمالگام نقره یا طلا ساخته شوند، اما معمولا از مواد چینی برای ملاحظات زیبایی استفاده می شود.

برای قرار دادن یک پل سنتی دندانپزشک تاج دندان ها را در هر دو طرف شکاف نگه می دارد، لنگرگاه های پانتیک یا پانتی را به آن متصل می کند تا فضای پر شود. نتیجه یک لبخند است که به طور کامل از نظر عملکرد و ظاهر بازسازی شده است.

با این حال، پل ها نیز می توانند به ایمپلنت های دندانی متصل شوند که بر روی دندان های طبیعی تکیه نمی کنند. برای قرار دادن این نوع ترمیم، یک دندانپزشک بایستی پست های کوچک زیست سازگار از تیتانیوم را در استخوان شکم بیمار جوش بگذارد و این پست ها کل بازسازی را ایمن نگه می دارد. ایمپلنت های دندانی تنها ترمیم های دندانی هستند که تمام ساختار دندان ها را از جمله ریشه ها تقلید می کنند و آنها را قوی ترین و پایدارترین روش برای حفاظت از پل ها در دسترس می دانند.

صرف نظر از اینکه پل بیمار چگونه دریافت می شود، بازسازی مزایای زیبایی شناختی و عملی دارد. دندان های جدید، قابلیت های دندانپزشکی و سلامت دهان را بهبود می بخشد. علاوه بر این، به لطف تکنولوژی جدید دندانپزشکی و پیشرفتهای زیبایی شناسی، پلهای دندانپزشکی امروز از دندانهای طبیعی تقریبا غیر قابل تشخیصند.

انواع پلهای دندانی

پل های سنتی توسط دو تاج در هر دو طرف شکاف لبخند بیمار پشتیبانی می شود. به طور معمول، این تاج ها به طور مستقیم بر روی دندان مجاور بیمار قرار می گیرند. برای قرار دادن این نوع ترمیم، دندانپزشک باید دندان های مجاور را تغییر دهد تا اتاق را برای پل ایجاد کند. در 20 سال گذشته، پل های پشتیبانی ایمپلنت به طور فزاینده ای محبوب شده اند. این پلها نیز بر روی دو تاج قرار دارند، اما تاج ها به جای دندان های نزدیک به جراحی ایمپلنت قرار می گیرند. با استفاده از این نوع ترمیم، یک دندانپزشک می تواند بیشتر از ساختار دندان طبیعی بیمار را حفظ کند.

پل کانتی

برای قرار دادن یک پل کانتینر، دندانپزشک تنها یک دندان مجاور را به تاج می اندازد. این تاج تک تک کل بازسازی را پشتیبانی می کند که معمولا شامل دو پونتی است. دندانپزشکان به طور معمول پل های کنسول در دندان های عقب را توصیه نمی کنند. مولر بیشترین نیرو را از نیش بیمار می برد. بنابراین، یک پل کانتینر در این ناحیه می تواند آسیب و حتی فروپاشی باشد. پل های مخفی تا حد زیادی از استفاده ناپدید شده اند. با این حال، در بعضی موارد، آنها هنوز هم می توانند یک گزینه عالی باشند، زیرا آنها بیشتر از ساختار دندان سالم بیمار را حفظ خواهند کرد.

مریلند پل های محاصره شده

پل مینی بیل، که توسط محققان دانشگاه مریلند توسعه یافته است، حداقل تغییر دندان های اطراف را شامل می شود. در عوض پونتی دو بال کوچک دارد که به دندان های مجاور متصل می شود. برای قرار دادن این نوع پل، دندانپزشک به سادگی نیاز به دو دندان حمایت کننده دارد تا بتواند یک پیوند قوی برای ترمیم ایجاد کند. در گذشته، بال ها همیشه از فلز ساخته شده بودند، که در نهایت می توانست یک رنگ خاکستری را به لبخند بیمار قرض دهد. با این حال، امروز پل های متحرک مریلند با بال های رز ساخته شده اند. این قطعه ها می توانند به صورت سفارشی با رنگ دندان های مجاور ترکیب شوند. به طور معمول، دندانپزشکان از یک پل متحرک مریلند برای جایگزینی یک دندان تنها استفاده می کنند. در برخی موارد، این پلها می توانند دو یا سه دندان را جایگزین کنند.

پل های متحرک

اگر چه بسیاری از پل ها به طور دائم در دهان بیمار ثابت می شوند، برخی ممکن است از یک پل متحرک بهره ببرند، گاهی اوقات "پروتز جزئی" نامیده می شوند. مانند پل های سنتی، ترمیم های قابل جابجایی به صورت سفارشی برای مطابقت با دندان های طبیعی بیمار است. با این حال، آنها پایه پلاستیکی رنگی روغنی دارند و به دندان های اطرافشان متصل می شوند و یا با پیچ و مهره های فلزی کوچک و یا پیوست های دقیق. پل های متحرک به طور معمول ارزان تر از ترمیم های تاج یا ایمپلنت هستند. با این وجود، آنها به همان ثبات یا احساس واقعی که پل ثابت می تواند ارائه دهد ارائه نمی دهد.